Metallica – The Unforgiven

New blood joins this earth,
And quickly he’s subdued.
Through constant pained disgrace
The young boy learns their rules.

สายเลือดใหม่ได้เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้
และเขาก็ถูกกดขี่ภายในทันที
ต้องพบเจอกับความอัปยศอันแสนเจ็บปวดอยู่ตลอด
แล้วเจ้าหนุ่มน้อยก็ได้เรียนรู้กฏของโลกนี้

With time the child draws in.
This whipping boy done wrong.
Deprived of all his thoughts
The young man struggles on and on he’s known
A vow unto his own,
That never from this day
His will they’ll take away.

แล้วเมื่อเวลาผ่านไป เด็กน้อยก็ถูกดึงดูดให้ทำตัวเข้ากับสังคมมากขึ้นเรื่อยๆ
เจ้าแพะรับบาปคนนี้กำลังทำผิด
ความคิดที่เป็นตัวของเขาเองถูกพรากไปจนหมด
เด็กหนุ่มทุรนทุรายต่อไป และเขาก็ได้รู้
เขาสัญญากับตัวเอง
ว่าจากวันนี้เป็นต้นไป
สังคมจะไม่มีวันพรากจิตวิญญาณฉันไปได้อีก

What I’ve felt,
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown.
Never be.
Never see.
Won’t see what might have been.

สิ่งที่ฉันได้รู้สึก
สิ่งที่ฉันได้รู้
มันไม่เคยส่องแสงออกมาผ่านสิ่งที่ฉันแสดงออกมาได้
ไม่มีทางได้เป็น
ไม่มีทางได้เห็น
ไม่ได้เห็นสิ่งที่ควรจะเป็นเลย

What I’ve felt,
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown.
Never free.
Never me.
So I dub thee unforgiven.

สิ่งที่ฉันได้รู้สึก
สิ่งที่ฉันได้รู้
มันไม่เคยส่องแสงออกมาผ่านสิ่งที่ฉันแสดงออกมาได้
ไม่มีทางได้เป็นอิสระ
ไม่มีทางได้เป็นตัวของตัวเอง
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย

They dedicate their lives
To running all of his.
He tries to please them all –
This bitter man he is.

ผู้คนมากมายใช้ชีวิต
เพื่อตีกรอบให้เขา
เขาพยายามจะทำให้ทุกคนพอใจ
จนเขากลายเป็นคนที่แสนขมขื่น

Throughout his life the same –
He’s battled constantly.
This fight he cannot win –
A tired man they see no longer cares.

ตลอดชีวิตเขา มันเป็นเหมือนเดิมตลอด
เขาต้องต่อสู้อยู่เสมอ
กับการต่อสู้ที่เขาไม่มีทางชนะ
ชายหนุ่มผู้แสนเหนื่อยล้า ที่ไม่แคร์อะไรอีกแล้ว

The old man then prepares
To die regretfully –
That old man here is me.

จนเขากลายเป็นชายแก่ที่เตรียมตัว
ที่จะตายด้วยความเสียใจ
และชายแก่คนนั้นคือฉันเอง

What I’ve felt,
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown.
Never be.
Never see.
Won’t see what might have been.

สิ่งที่ฉันได้รู้สึก
สิ่งที่ฉันได้รู้
มันไม่เคยส่องแสงออกมาผ่านสิ่งที่ฉันแสดงออกมาได้
ไม่มีทางได้เป็น
ไม่มีทางได้เห็น
ไม่ได้เห็นสิ่งที่ควรจะเป็นเลย

What I’ve felt,
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown.
Never free.
Never me.
So I dub thee unforgiven.

สิ่งที่ฉันได้รู้สึก
สิ่งที่ฉันได้รู้
มันไม่เคยส่องแสงออกมาผ่านสิ่งที่ฉันแสดงออกมาได้
ไม่มีทางได้เป็นอิสระ
ไม่มีทางได้เป็นตัวของตัวเอง
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย

What I’ve felt,
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown.
Never be.
Never see.
Won’t see what might have been.

สิ่งที่ฉันได้รู้สึก
สิ่งที่ฉันได้รู้
มันไม่เคยส่องแสงออกมาผ่านสิ่งที่ฉันแสดงออกมาได้
ไม่มีทางได้เป็น
ไม่มีทางได้เห็น
ไม่ได้เห็นสิ่งที่ควรจะเป็นเลย

What I’ve felt,
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown.
Never free.
Never me.
So I dub thee unforgiven.

สิ่งที่ฉันได้รู้สึก
สิ่งที่ฉันได้รู้
มันไม่เคยส่องแสงออกมาผ่านสิ่งที่ฉันแสดงออกมาได้
ไม่มีทางได้เป็นอิสระ
ไม่มีทางได้เป็นตัวของตัวเอง
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย

Never free.
Never me.
So I dub thee unforgiven.

ไม่มีทางได้เป็นอิสระ
ไม่มีทางได้เป็นตัวของตัวเอง
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย

You labelled me,
I’ll label you.
So I dub thee unforgiven.

พวกเธอติดฉลากให้ฉันเป็นคนแบบนี้
ฉันก็จะติดฉลากให้พวกเธอ
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย

Never free.
Never me.
So I dub thee unforgiven.

ไม่มีทางได้เป็นอิสระ
ไม่มีทางได้เป็นตัวของตัวเอง
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย

You labelled me,
I’ll label you.
So I dub thee unforgiven.

พวกเธอติดฉลากให้ฉันเป็นคนแบบนี้
ฉันก็จะติดฉลากให้พวกเธอ
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย

Never free.
Never me.
So I dub thee unforgiven.

ไม่มีทางได้เป็นอิสระ
ไม่มีทางได้เป็นตัวของตัวเอง
ฉันจึงขอเรียกคนเหล่านี้ว่าผู้ไม่ได้รับการให้อภัย