Passenger – Life’s For The Living

Well grey clouds wrapped round the town like elastic
Cars stood like toys made of Taiwanese plastic
The boy laughed at the spastic dancing around in the rain
While laundrettes cleaned clothes, high heals rub toes
Puddles splashed huddles of bus stop crows
Dressed in their suits and their boots well they all look the same

เมฆหมอกสีหม่นปกคลุมทั่วทั้งเมืองเหมือนดั่งยางยืด
รถยนตร์มากมายหยุดนิ่งเหมือนรถของเล่นพลาสติกจากไต้หวัน
เด็กหนุ่มหัวเราะกับการเต้นแบบชักกระตุกในสายฝน
ขณะที่ร้านซักรีดกำลังซักเสื้อผ้า ส้นสูงถูนิ้วเท้า
เจ้าหมาพุดเดิ้ลสะบัดน้ำใส่ฝูงอีกาที่ป้ายรถเมล์
พวกเขาแต่งตัวด้วยสูทและรองเท้าบูท แต่ก็ดูเหมือนๆกันไปหมด

I took myself down to the cafe to find all the boys lost in books and
crackling vinyl
And carved out a poem above the urinal that read
Don’t you cry for the lost
Smile for the living
Get what you need and give what you’re given
Life’s for the living so live it
Or you’re better off dead

ฉันพาตัวเองไปที่ร้านกาแฟเพื่อค้นหาเด็กๆหนุ่มทั้งหลายที่ล่องลอยอยู่ในโลกแห่งหนังสือ
และฟังเพลงจากแผ่นเสียง
และก็สลักบทกลอนไว้เหนือโถฉี่
อย่าได้ร่ำไห้แด่ผู้ที่จากไปเลย
แต่ยิ้มให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่่ดีกว่า
หาสิ่งที่เราต้องการมาให้ได้ และให้ในสิ่งที่เคยมีคนให้เรามา
ชีวิตนี้มีไว้สำหรับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นก็ใช้มันให้คุ้มนะ
ไม่งั้นก็ตายไปซะดีกว่า

While the evening pulled the moon out of it’s packet
Stars shone like buttons on an old man’s jacket
We needed a nail but we tacked it ’til it fell of the wall

ขณะที่ยามเย็นกำลังดึงเอาดวงจันทราออกมาจากกระเป๋าของมัน
ดวงดาราก็เปล่งประกายเหมือนกระดุมบนเสื้อแจ็คเก็ตของตาลุงแก่ๆ
เราต้องการตะปู แต่เราก็ยึดมันจนมันร่วงหล่นลงมาจากกำแพง

While pigeon’s pecked trains, sparks flew like planes
The rain showed the rainbows in the oil stains
And we all had new iPhones but no one had no one to call

ขณะที่นกพิราบกำลังจิกรถไฟ ประกายแสงก็โบยบินไปเหมือนเครื่องบิน
สายฝนแสดงให้เห็นสายรุ้งในคราบน้ำมัน
และเราทุกคนต่างมีไอโฟนรุ่นใหม่ แต่ไม่มีใครให้โทรหาเลย

And I stumbled down to the stomach of the town
Where the widow takes memories to slowly drown
With a hand to the sky and a mist in her eye she said
Don’t you cry for the lost
Smile for the living
Get what you need and give what you’re given
Life’s for the living so live it
Or you’re better off dead

และฉันก็โซเซไปที่ใจกลางเมือง
ที่ที่คุณแม่หม้ายกำลังจมดิ่งลงไปในความทรงจำของตัวเอง
พร้อมกับมือที่ชูขึ้นฟ้า และความมัวหม่นในดวงตาของเธอ เธอบอกว่า
อย่าได้ร่ำไห้ให้ผู้ที่จากไปเลย
แต่ยิ้มให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่่ดีกว่า
หาสิ่งที่เราต้องการมาให้ได้ และให้ในสิ่งที่เคยมีคนให้เรามา
ชีวิตนี้มีไว้สำหรับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นก็ใช้มันให้คุ้มนะ
ไม่งั้นก็ตายไปซะดีกว่า

Well I’m sick of this town, this blind man’s forage
They take your dreams down and stick them in storage
You can have them back son when you’ve paid off your mortgage and loans
Oh hell with this place, I’ll go it my own way
I’ll stick out my thumb and I trudge down the highway
Someday someone must be going my way home

ฉันหน่ายกับเมืองนี้จริงๆ ผู้ชายตาบอดคนนี้กำลังออกหาอาหาร
พวกเขาพรากเอาความฝันของเธอไป และเก็บมันไว้ในห้องเก็บของ
เธอไปเอามันกลับมาก็ได้นะ เมื่อเธอจำนองที่ดิ้นและจ่ายดอกเบี้ยเงินกู้แล้ว
ให้ตายสิที่แห่งนี้ ฉันจะทำตามเส้นทางของตัวเอง
ฉันจะทำตัวให้แตกต่าง และเดินไปตามทางหลวง
สักวันหนึ่ง ใครสักคนจะต้องเดินตามทางฉันเพื่อกลับบ้านแน่ๆ

Till then I’ll make my bed from a disused car
With a mattress of leaves and a blanket of stars
And I’ll stitch the words into my heart with a needle and thread
Don’t you cry for the lost
Smile for the living
Get what you need and give what you’re given
You know life’s for the living so live it
Or you’re better off dead

จนถึงเมื่อนั้น ฉันก็จะทำรถที่ใช้ไม่ได้แล้วของฉันให้กลายเป็นที่นอน
ด้วยฟูกใบไม้ และผ้าห่มดวงดาว
ฉันจะเย็บเอาทุกๆคำพูดเข้าสู่หัวใจของฉันด้วยเข็มและด้าย
อย่าได้ร่ำไห้ให้ผู้ที่จากไปเลย
แต่ยิ้มให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่่ดีกว่า
หาสิ่งที่เราต้องการมาให้ได้ และให้ในสิ่งที่เคยมีคนให้เรามา
ชีวิตนี้มีไว้สำหรับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นก็ใช้มันให้คุ้มนะ
ไม่งั้นก็ตายไปซะดีกว่า

Don’t you cry for the lost
Smile for the living
Get what you need and give what you’re given
Life’s for the living so live it
Or you’re better off dead

อย่าได้ร่ำไห้ให้ผู้ที่จากไปเลย
แต่ยิ้มให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่่ดีกว่า
หาสิ่งที่เราต้องการมาให้ได้ และให้ในสิ่งที่เคยมีคนให้เรามา
ชีวิตนี้มีไว้สำหรับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นก็ใช้มันให้คุ้มนะ
ไม่งั้นก็ตายไปซะดีกว่า