Blink-182 – Adam’s Song

I never thought I’d die alone
I laughed the loudest who’d have known?
I trace the cord back to the wall
No wonder it was never plugged in at all
I took my time, I hurried up
The choice was mine I didn’t think enough
I’m too depressed to go on
You’ll be sorry when I’m gone

ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะต้องตายอย่างโดดเดี่ยว
ฉันเคยหัวเราะดังที่สุด ใครจะไปรู้ล่ะ?
ฉันเดินตามสายไฟกลับไปยังกำแพง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันไม่เคยแม้แต่จะถูกเสียบปลั๊กเข้าไป
ฉันใช้เวลาของฉัน อย่างเร่งรีบ
ทางเลือกเป็นของฉัน แต่ฉันคิดน้อยไป
ฉันโศกเศร้าเกินกว่าจะก้าวเดินต่อไป
ทุกๆคนจะต้องเสียใจเมื่อฉันจากไป

I never conquered, rarely came
16 just held such better days
Days when I still felt alive
We couldn’t wait to get outside
The world was wide, too late to try
The tour was over we’d survived
I couldn’t wait till I got home
To pass the time in my room alone

ฉันไม่เคยชนะอะไรเลย แทบไม่เคยมี
เด็กอายุ16 ยังมีวันเวลาที่ดีกว่าฉัน
ช่วงเวลาที่ฉันยังรู้สึกมีชีวิตชีวา
เราอดใจรอไม่ไหวแล้วที่จะได้ออกไปนอกบ้าน
โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่ แต่สายเกินไปแล้วที่จะลอง
ถ้าทัวร์สิ้นสุดลง เราคงจะอยู่รอดนะ
ฉันอดใจรอที่จะกลับบ้านไม่ไหวแล้ว
เพื่อจะใช้เวลาในห้องของตัวเองเพียงลำพัง

I never thought I’d die alone
Another six months I’ll be unknown
Give all my things to all my friends
You’ll never step foot in my room again
You’ll close it off, board it up
Remember the time that I spilled the cup
Of apple juice in the hall
Please tell mom this is not her fault
ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะต้องตายอย่างโดดเดี่ยว
อีก 6 เดือนก็ไม่มีใครรู้จักฉันแล้วแหละ
มอบทุกๆอย่างของฉันให้กับเพื่อนๆ
จะไม่มีใครก้าวย่างเข้ามาในห้องฉันอีก
เธอจะต้องปิดตายห้องนี้ กั้นทางเข้าไปเลย
จำได้มั้ย ตอนที่ฉันสะลัก
น้ำแอปเปิ้ลบนทางเดิน
ช่วยบอกแม่ให้ด้วยนะ ว่ามันไม่ใช่ความผิดของแม่เลย

I never conquered, rarely came
16 just held such better days
Days when I still felt alive
We couldn’t wait to get outside
The world was wide, too late to try
The tour was over we’d survived
I couldn’t wait till I got home
To pass the time in my room alone

ฉันไม่เคยชนะอะไรเลย แทบไม่เคยมี
เด็กอายุ16 ยังมีวันเวลาที่ดีกว่าฉัน
ช่วงเวลาที่ฉันยังรู้สึกมีชีวิตชีวา
เราอดใจรอไม่ไหวแล้วที่จะได้ออกไปนอกบ้าน
โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่ แต่สายเกินไปแล้วที่จะลอง
ถ้าทัวร์สิ้นสุดลง เราคงจะอยู่รอดนะ
ฉันอดใจรอที่จะกลับบ้านไม่ไหวแล้ว
เพื่อจะใช้เวลาในห้องของตัวเองเพียงลำพัง

I never conquered, rarely came
But tomorrow holds such better days
Days when I can still feel alive
When I can’t wait to get outside
The world is wide, the time goes by
The tour is over, I’ve survived
I can’t wait till I get home
To pass the time in my room alone

ฉันไม่เคยชนะอะไรเลย แทบไม่เคยมี
เด็กอายุ16 ยังมีวันเวลาที่ดีกว่าฉัน
ช่วงเวลาที่ฉันยังรู้สึกมีชีวิตชีวา
เราอดใจรอไม่ไหวแล้วที่จะได้ออกไปนอกบ้าน
โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่ แต่สายเกินไปแล้วที่จะลอง
ถ้าทัวร์สิ้นสุดลง เราคงจะอยู่รอดนะ
ฉันอดใจรอที่จะกลับบ้านไม่ไหวแล้ว
เพื่อจะใช้เวลาในห้องของตัวเองเพียงลำพัง