Neck Deep – December

Stumbled around the block a thousand times
You missed every call that I had tried
So now I’m giving up
A heartbreak in mid December
You don’t give a fuck
You’d never remember me
While you’re pulling on his jeans
Getting lost in the big city
I was looking out our window
Watching all the cars go
Wondering if I’ll see Chicago
Or a sunset on the west coast
Or will I die in the cold
Feeling blue and alone
I wonder if you’ll ever hear this song on your stereo

เดินโซเซอยู่แถว ๆ บ้านเธอมาเป็นพัน ๆ ครั้งแล้ว
เธอไม่รับสายทุกสายที่ฉันโทรไปเลย
ตอนนี้ฉันเลยยอมแพ้แล้วล่ะ
ใจสลายกลางเดือนธันวา
เธอไม่แคร์กันเลย
ไม่เคยจดจำฉันสักนิด
ขณะที่เธอดึงกางเกงยีนส์ของเขาลง
หลงไปกับแสงสีในเมืองใหญ่
ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างห้องเรา
มองดูรถวิ่งผ่านไป
สงสัยว่าฉันจะได้ไปชิคาโกมั้ยนะ
หรือดูพระอาทิตย์ตกดินที่ชายฝั่งตะวันตก
หรือจะตายอยู่กลางความหนาวเหน็บ
รู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายแบบนี้
ฉันสงสัยเหลือเกิน ว่าเธอจะได้ยินเพลงนี้บนวิทยุของเธอมั้ย

I hope you get your ball room floor
Your perfect house with rose red doors
I’m the last thing you’d remember
It’s been a long lonely December
I wish I’d known that less is more
But I was passed out on the floor
That’s the last thing I remember
It’s been a long lonely December

ฉันหวังว่าเธอจะได้ไปยืนบนฟลอร์เต้นรำในงานบอลรูมนะ
บ้านที่แสนเพอร์เฟคท์ พร้อมด้วยประตูสีกุหลาบ
ฉันคือสิ่งสุดท้ายที่เธอคงจะจำได้
นี่มันเป็นเดือนธันวาอันแสนยาวนานและเปล่าเปลี่ยว
ฉันน่าจะรู้นะว่า น้อยคือมาก
แต่ฉันสลบไปที่พื้นตรงนั้น
นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้
นี่มันเป็นเดือนธันวาอันแสนยาวนานและเปล่าเปลี่ยว

Cast me aside to show yourself in a better light
I came out grieving, barely breathing and you came out alright
But I’m sure you’ll take his hand
I hope he’s better than I ever could have been
My mistakes were not intentions this is a list of my confessions I couldn’t say

ผลักไสฉันออกไป เพื่อให้ตัวเองดูดีขึ้น
ฉันน่ะอมทุกข์ แทบหมดลมหายใจ และเธอกลับปกติดีทุกอย่าง
แต่ฉันมั่นใจว่าเธอคงจับมือกับเขาไปแล้วแหละ
หวังว่าเขาจะเป็นคนที่ดีกว่าที่ฉันทำได้นะ
ความผิดพลาดของฉันมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันตั้งใจหรอก นี่คือคำสารภาพ ที่ฉันไม่เคยพูดออกไปได้

Pain is never permanent but tonight it’s killing me

ความเจ็บปวดมันไม่อยู่ไปตลอดกาลหรอก แต่คืนนี้ มันแทบจะฆ่าฉันแล้ว

I hope you get your ball room floor
Your perfect house with rose red doors
I’m the last thing you’d remember
It’s been a long lonely December
I wish I’d known that less is more
But I was passed out on the floor
That’s the last thing I remember
It’s been a long lonely December

ฉันหวังว่าเธอจะได้ไปยืนบนฟลอร์เต้นรำในงานบอลรูมนะ
บ้านที่แสนเพอร์เฟคท์ พร้อมด้วยประตูสีกุหลาบ
ฉันคือสิ่งสุดท้ายที่เธอคงจะจำได้
นี่มันเป็นเดือนธันวาอันแสนยาวนานและเปล่าเปลี่ยว
ฉันน่าจะรู้นะว่า น้อยคือมาก
แต่ฉันสลบไปที่พื้นตรงนั้น
นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้
นี่มันเป็นเดือนธันวาอันแสนยาวนานและเปล่าเปลี่ยว

I miss your face
You’re in my head
There’s so many things that I should have said
A year of suffering, a lesson learned [x2]

ฉันคิดถึงเธอนะ
เธออยู่ในความคิดฉันเสมอ
มีหลายสิ่งเลย ที่ฉันน่าจะพูดออกไป
ทนทรมานเป็นปี ได้รับบทเรียนแล้ว

I hope you get your ball room floor
Your perfect house with rose red doors
I’m the last thing you’d remember
It’s been a long lonely December
I wish I’d known that less is more
(I miss you, I wish you well)
But I was passed out on the floor
(I miss you, and I wish you well)
That’s the last thing I remember
(I miss you, I miss you)
It’s been a long lonely December

ฉันหวังว่าเธอจะได้ไปยืนบนฟลอร์เต้นรำในงานบอลรูมนะ 
บ้านที่แสนเพอร์เฟคท์ พร้อมด้วยประตูสีกุหลาบ 
ฉันคือสิ่งสุดท้ายที่เธอคงจะจำได้ 
นี่มันเป็นเดือนธันวาอันแสนยาวนานและเปล่าเปลี่ยว
ฉันน่าจะรู้นะว่า น้อยคือมาก
(ฉันคิดถึงเธอนะ หวังว่าเธอจะมีความสุข)
แต่ฉันสลบไปที่พื้นตรงนั้น
(ฉันคิดถึงเธอนะ หวังว่าเธอจะมีความสุข)
นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้
(ฉันคิดถึงเธอนะ)
นี่มันเป็นเดือนธันวาอันแสนยาวนานและเปล่าเปลี่ยว