Taylor Swift – coney island feat. The National

 

Break my soul in two looking for you
But you’re right here
If I can’t relate to you anymore
Then who am I related to?
And if this is the long haul
How’d we get here so soon?
Did I close my fist around something delicate?
Did I shatter you?

ฉันแยกวิญญาณฉันเป็นสอง เพื่อตามหาเธอ
แต่เธออยู่ตรงนี้แล้ว
หากฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกแล้ว
แล้วฉันจะเข้ากับใครได้อีกล่ะ?
และหากนี่เป็นการเดินทางระยะยาว
ทำไมเรามาถึงจุดนี้ไวเหลือเกินนะ
นี่ฉันกำหมัดใส่บางสิ่งที่มันบอบบางไปแล้วใช่มั้ย?
ฉันทำเธอใจสลายไปแล้วใช่มั้ย?

And I’m sitting on a bench in Coney Island
Wondering where did my baby go?
The fast times, the bright lights, the merry go
Sorry for not making you my centerfold

และฉันก็กำลังนั่งอยู่ที่ม้านั่งที่โคนีย์ไอแลนด์
สงสัยว่าที่รักของฉันหายไปไหนแล้วนะ?
ช่วงเวลาผ่านไปไวเหลือเกิน แสงสว่างส่องผ่านไปมากมาย ความสนุกได้จบลง
ขอโทษนะ ที่ฉันไม่ได้ให้เธออยู่ในกระดาษหน้าคู่กลางหนังสือ

Over and over
Lost again with no surprises
Disappointments, close your eyes
And it gets colder and colder
When the sun goes down

ครั้งแล้วครั้งเล่า 
ฉันพ่ายแพ้อีกครั้ง โดยไร้ซึ่งความประหลาดใจใด ๆ 
ความผิดหวัง หลับตาลงสิ 
และมันก็เริ่มเย็นลง เย็นลง 
เมื่อตะวันลับขอบฟ้าไป

The question pounds my head
What’s a lifetime of achievement
If I pushed you to the edge?
But you were too polite to leave me
And do you miss the rogue
Who coaxed you into paradise and left you there?
Will you forgive my soul
When you’re too wise to trust me and too old to care?

คำถามนี้มันวนเวียนในหัวฉัน
ความสำเร็จของชีวิตมันจะมีประโยชน์อะไร
หากฉันเป็นคนผลักเธอไปจนถึงขอบผาเสียเอง?
แต่เธอก็สุภาพเกินกว่าจะทิ้งฉันไปได้
และเธอคิดถึงคนเลวคนนี้บ้างมั้ย
คนที่หลอกลวงเธอให้เข้ามาอยู่ในสรวงสวรรค์นี้ แล้วทิ้งเธอเอาไว้?
เธอจะช่วยยกโทษให้ฉันได้มั้ยนะ
เมื่อเธอฉลาดเกินกว่าที่จะเชื่อใจฉัน และโตเกินกว่าจะแคร์ฉันแล้ว?

‘Cause we were like the mall before the internet
It was the one place to be
The mischief, the gift-wrapped suburban dreams
Sorry for not winning you an arcade ring

เพราะเราน่ะเหมือนห้างในยุคก่อนอินเทอร์เน็ต
นั่นคือที่ที่ควรไปอยู่
ความเลวร้าย ความฝันของชาวชานเมืองที่ห่อของขวัญเอาไว้
ขอโทษทีนะชนะรางวัลแหวนจากตู้เกมมาให้เธอไม่ได้

Over and over
Lost again with no surprises
Disappointments, close your eyes
And it gets colder and colder
When the sun goes down

ครั้งแล้วครั้งเล่า
ฉันพ่ายแพ้อีกครั้ง โดยไร้ซึ่งความประหลาดใจใด ๆ
ความผิดหวัง หลับตาลงสิ
และมันก็เริ่มเย็นลง เย็นลง
เมื่อตะวันลับขอบฟ้าไป

Were you waiting at our old spot
In the tree line
By the gold clock
Did I leave you hanging every single day?
Were you standing in the hallway
With a big cake, happy birthday
Did I paint your bluest skies the darkest grey?
A universe away
And when I got into the accident
The sight that flashed before me was your face
But when I walked up to the podium, I think that I forgot to say your name

เธอยังรออยู่ตรงที่ประจำของเรามั้ยนะ
ที่แนวต้นไม้
ตรงนาฬิกาสีทอง
นี่ฉันปล่อยให้เธอรอทุกวันเลยรึเปล่านะ?
เธอยังยืนอยู่ในโถงทางเดิน
พร้อมกับเค้กก้อนใหญ่ ร้องแฮปปี้เบิร์ธเดย์อยู่อย่างนั้นมั้ยนะ?
ฉันได้แต่งแต้มท้องฟ้าสีครามของเธอ จนกลายเป็นสีเทาหม่นไปเลยรึเปล่า?
อยู่ห่างไกลกันเป็นจักรวาล
และเมื่อฉันประสบอุบัติเหตุ
ภาพที่มันปรากฏออกมาตรงหน้าฉัน กลับเป็นใบหน้าของเธอ
แต่เมื่อฉันขึ้นไปยืนบนโพเดียม ฉันว่าฉันลืมพูดชื่อเธอไปนะ

I’m on a bench in Coney Island
Wondering where did my baby go?
The fast times, the bright lights, the merry go
Sorry for not making you my centerfold

ฉันกำลังนั่งอยู่ที่ม้านั่งที่โคนีย์ไอแลนด์
สงสัยว่าที่รักของฉันหายไปไหนแล้วนะ?
ช่วงเวลาผ่านไปไวเหลือเกิน แสงสว่างส่องผ่านไปมากมาย ความสนุกได้จบลง
ขอโทษนะ ที่ฉันไม่ได้ให้เธออยู่ในกระดาษหน้าคู่กลางหนังสือ

Over and over
Lost again with no surprises
Disappointments, close your eyes
And it gets colder and colder
When the sun goes down

ครั้งแล้วครั้งเล่า
ฉันพ่ายแพ้อีกครั้ง โดยไร้ซึ่งความประหลาดใจใด ๆ
ความผิดหวัง หลับตาลงสิ
และมันก็เริ่มเย็นลง เย็นลง
เมื่อตะวันลับขอบฟ้าไป

When the sun goes down
The sight that flashed before me was your face
When the sun goes down
But I think that I forgot to say your name
Over and over
Sorry for not making you my, making you my
Making you my centerfold

เมื่อพระอาทิตย์ลับฟ้า
ภาพที่มันปรากฏออกมาตรงหน้าฉันเป็นใบหน้าของเธอ
เมื่อพระอาทิตย์ลับฟ้า
แต่ฉันคิดว่าฉันลืมพูดชื่อเธอนะ
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ขอโทษทีนะ ที่ไม่ได้ให้เธอมาเป็น
กระดาษหน้าคู่กลางหนังสือของฉัน

เพลงนี้ก็พูดถึงความสัมพันธ์ที่จบลงไปแล้ว และย้อนคิดว่าตัวเองทำพลาดไปมากมายเลยนะกับคนคนนั้น
พอมันผ่านมานานแล้ว ถึงได้รู้ว่าเค้าเป็นคนที่เราคิดถึงขนาดไหน ขนาดตอนใกล้ตาย ยังเป็นภาพคนคนนั้นที่ย้อนกลับมาในตาของเรา