Taylor Swift – the lakes

 

Is it romantic how all of my elegies eulogize me?
I’m not cut out for all these cynical clones
These hunters with cell phones

มันโรแมนติคดีมั้ย ที่บทกวีแสนเศร้าของฉันมันเป็นสิ่งที่เชิดชูฉัน
ฉันไม่ได้เหมาะจะอยู่กับพวกร่างโคลนที่ชอบถากถางคนอื่นหรอกนะ
เจ้าพวกนักล่าด้วยมือถือพวกนี้

Take me to the lakes, where all the poets went to die
I don’t belong and, my beloved, neither do you
Those Windermere peaks look like a perfect place to cry
I’m setting off, but not without my muse

พาฉันไปยังย่าน เดอะ เลคส์ ที่ที่เหล่านักกวีไปใช้บั้นปลายชีวิตที่นั่น
ฉันไม่คู่ควรกับที่นี่หรอกนะ และที่รัก เธอก็เช่นกัน
ยอดเขาที่วินเดอร์เมียร์นั่นดูเป็นที่ที่เหมาะให้ฉันไปร้องไห้นะ
ฉันกำลังจะออกเดินทางไปนะ แต่จะไม่ไปโดยไม่มีเทพมิวส์ของฉัน

What should be over burrowed under my skin
In heart-stopping waves of hurt
I’ve come too far to watch some namedropping sleaze
Tell me what are my words worth

สิ่งที่ควรจะจบไปแล้ว มันฝังอยู่ในใจฉัน
ท่ามกลางคลื่นแห่งความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาให้ฉันใจแทบหยุดเต้น
ฉันมาไกลเกินกว่าที่จะไปสนใจคนที่กล่าวหาฉันลอย ๆ
บอกฉันที ว่าคำพูดของฉันมันมีค่ามั้ย

Take me to the lakes, where all the poets went to die
I don’t belong and, my beloved, neither do you
Those Windermere peaks look like a perfect place to cry
I’m setting off, but not without my muse

พาฉันไปยังย่าน เดอะ เลคส์ ที่ที่เหล่านักกวีไปใช้บั้นปลายชีวิตที่นั่น
ฉันไม่คู่ควรกับที่นี่หรอกนะ และที่รัก เธอก็เช่นกัน
ยอดเขาที่วินเดอร์เมียร์นั่นดูเป็นที่ที่เหมาะให้ฉันไปร้องไห้นะ
ฉันกำลังจะออกเดินทางไปนะ แต่จะไม่ไปโดยไม่มีเทพมิวส์ของฉัน

I want auroras and sad prose
I want to watch wisteria grow right over my bare feet
‘Cause I haven’t moved in years
And I want you right here
A red rose grew up out of ice frozen ground
With no one around to tweet it
While I bathe in cliffside pools
With my calamitous love and insurmountable grief

ฉันอยากเห็นแสงออโรร่า และบทร้อยแก้วแสนเศร้า
อยากจะมองต้นวิสเทอเรียเติบโตขึ้นมาบนเท้าเปล่าของฉัน
เพราะฉันไม่ได้ขยับไปไหนมาหลายปีแล้ว
และฉันอยากให้เธออยู่กับฉันตรงนี้นะ
ดอกกุหลาบแดงเบ่งบานขึ้นจากพื้นน้ำแข็งเย็นยะเยือก
โดยไม่มีใครทวีตถึงมัน
ในขณะที่ฉันนอนแช่ตัวอยู่ในสระริมหน้าผา
พร้อมกับความรักอันหายนะ และความโศกเศร้าที่ฉันไม่อาจลืมมันไปได้

Take me to the lakes, where all the poets went to die
I don’t belong and, my beloved, neither do you
Those Windermere peaks look like a perfect place to cry
I’m setting off, but not without my muse
No, not without you

พาฉันไปยังย่าน เดอะ เลคส์ ที่ที่เหล่านักกวีไปใช้บั้นปลายชีวิตที่นั่น 
ฉันไม่คู่ควรกับที่นี่หรอกนะ และที่รัก เธอก็เช่นกัน 
ยอดเขาที่วินเดอร์เมียร์นั่นดูเป็นที่ที่เหมาะให้ฉันไปร้องไห้นะ 
ฉันกำลังจะออกเดินทางไปนะ แต่จะไม่ไปโดยไม่มีเทพมิวส์ของฉัน 
โดยไม่มีเธอ