Beach House – On the Sea

 

Out on the sea, we’d be forgiven
Our bodies stopped the spirit living
Wouldn’t you like to know
How far you’ve got left to go?

อยู่กลางทะเล เราคงจะได้รับการอภัย
ร่างกายของเราหยุดทำงานไปแล้ว แต่จิตวิญญาณเรายังคงอยู่
เธออยากจะรู้มั้ยล่ะ
ว่าเธอเหลือระยะทางอีกไกลแค่ไหน?

Somebody’s child, nobody made you
It’s not what you stole, it’s what they gave you
In or out, you go
In your silence, your soul

ลูกของใครสักคน ไม่มีใครสร้างเธอขึ้นมา
มันไม่ใช่สิ่งที่เธอขโมยไปหรอก แต่เป็นสิ่งที่ผู้คนให้เธอมา
เธอจะเข้าหรือออก
ในความเงียบงันของเธอ จิตวิญญาณของเธอ

Would you rather go unwilling?
The heart is full and now it’s spilling
Barreling down the steps
Only a moment left

เธออยากจะไปอย่างไม่เต็มใจรึเปล่าล่ะ?
หัวใจมันถูกเติมเต็ม และตอนนี้มันก็กำลังล้นออกมา
ทะลักลงมาตามขั้นบันได
เหลืองเพียงอีกชั่วครู่เดียวเท่านั้น

In hind of sight, no peace of mind
You begin and I’m defined
Daughter of unconscious fate
Time will tell in spite of me

ในการเข้าใจดี หลังจากเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นไปแล้ว มันไม่มีความสงบสุขเลย
เธอเริ่มต้น และฉันก็ถูกกำหนดนิยาม
ลูกสาวของโชคชะตาไร้สติ
เวลาจะเป็นคนบอกเอง ถึงแม้จะมีฉันอยู่

In hind of sight, no peace of mind
It begins and we’re defined
Shadows bend and suddenly
The world becomes and swallows me in

ในการเข้าใจดี หลังจากเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นไปแล้ว มันไม่มีความสงบสุขเลย
มันเริ่มต้นขึ้น และเราก็ถูกกำเนิดนิยาม
เงามืดเริ่มหักงอ และทันใดนั้น
โลกก็กลืนกินฉันเข้าไป

Whistle to a friend
Gentle ’til the end
Any way, in a name
She takes shape, just the same

ผิวปากให้เพื่อน
อ่อนโยนไปจนถึงเวลาสุดท้าย
อย่างไรก็ตาม แค่ในนาม
เธอก่อตัวเป็นรูปร่างขึ้นมา เหมือนดังเดิม