Kelly Clarkson – It’s Quiet Uptown

There are moments that the words don’t reach
There is suffering too terrible to name
You hold your child as tight as you can
Then push away the unimaginable
The moments when you’re in so deep
Feels easier to just swim down
And so they move uptown
And learn to live with the unimaginable

มีช่วงเวลาที่คำพูดก็ส่งไปไม่ถึง
มีการทรมานที่มันโหดร้ายเกินกว่าจะบรรยายได้
เธอกอดลูกของเธอแน่นเท่าที่จะแน่นได้
แล้วก็ผลักเอาสิ่งที่จินตนาการไม่ออกทิ้งไป
ช่วงเวลาที่เธอดำดิ่งลงไป
รู้สึกง่ายขึ้นนะที่จะแหวกว่ายไป
แล้วพวกเขาก็ย้ายไปอยู่นอกเมือง
และเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตกับสิ่งที่เกินจะจินตนาการ

I spend hours in the garden
I walk alone to the store
And it’s quiet uptown
I never liked the quiet before
I take the children to church on Sunday
A sign of the cross at the door
And I pray
That never used to happen before

ฉันใช้เวลานับชั่วโมงในสวน
เดินตัวคนเดียวในร้านค้า
และมันเป็นเหมือนย่านชานเมืองอันแสนเงียบสงบ
ฉันไม่เคยชอบความเงียบสงบมาก่อนเลย
ฉันพาลูกๆไปโบสถ์ในวันอาทิตย์
สัญลักษณ์ไม้กางเขนที่ประตู
และฉันก็สวดมนตร์
แบบที่ไม่เคยทำมาก่อน

If you see him in the street, walking by himself
Talking to himself, have pity
You would like it uptown, it’s quiet uptown
He is working through the unimaginable
His hair has gone grey, he passes every day
They say he walks the length of the city
You knock me out, I fall apart
Can you imagine?

หากเธอเห็นเขาเดินอยู่บนถนนตัวคนเดียว
พูดกับตัวเอง และมีความสงสาร
เธอคงจะชอบอยู่นอกเมืองนะ เพราะมันเป็นที่ที่เงยบสงบ
เขาทำงานกับสิ่งที่เกินจะจินตนาการได้
ผมเขาเปลี่ยนเป็นสีเทา เขาใช้เวลาทุกๆวันผ่านไป
เขาว่ากันว่า เขาเดินไปรอบเมืองมาแล้ว
เธอทำให้ฉันล้มลง และฉันก็ใจสลาย
คิดออกมั้ยล่ะ?

Look at where we are
Look at where we started
I know I don’t deserve you
But hear me out, that would be enough

ดูที่ที่เราอยู่กันสิ
ดูจุดยืนของเรา
ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับเธอหรอก
แต่ฟังฉันนะ แค่นั้นก็พอแล้ว

If I could spare his life
If I could trade his life for mine
He’d be standing here right now
And you would smile, and that would be enough
I don’t pretend to know the challenges we’re facing
I know there’s no replacing what we’ve lost
And you need time
But I’m not afraid, I know who I married
Just let me stay here by your side
And that would be enough

หากฉันไว้ชีวิตเขาได้
หากฉันแลกชีวิตเขากับฉันได้
เขาคงจะยืนอยู่ตรงนี้ในเวลานี้
และเธอก็จะยิ้มออกมาได้ แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ
ฉันไม่ได้แสร้งทำเป็นรู้ ถึงการท้าทายที่เรากำลังเผชิญอยู่หรอกนะ
ฉันรู้ว่ามันไม่มีอะไรมาแทนสิ่งที่ฉันเสียไปได้
และเธอก็ต้องการเวลา
แต่ฉันไม่กลัวหรอก ฉันรู้ว่าฉันแต่งงานกับใคร
ขอให้ฉันอยู่ข้างเธอนะ
แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ

If you see him in the street, walking by her side
Talking by her side, have pity
Do you like it uptown? It’s quiet uptown
He is trying to do the unimaginable
See them walking in the park, long after dark
Taking in the sights of the city
Look around, look around, look around
They are trying to do the unimaginable

หากเธอเห็นเขาเดินอยู่บนถนนตัวคนเดียว
พูดกับเธอ และมีความสงสาร
เธอคงจะชอบอยู่นอกเมืองนะ เพราะมันเป็นที่ที่เงยบสงบ
เขาทำงานกับสิ่งที่เกินจะจินตนาการได้
มองดูพวกเขาเดินในสวน ในยามดึก
มองดูวิวทิวทัศน์รอบๆเมือง
มองไปรอบๆสิ
พวกเขาพยายามจะทำในสิ่งที่เกินจะจินตนาการได้

There are moments that the words don’t reach
There’s a grace too powerful to name
We push away what we can never understand
We push away the unimaginable
They are standing in the garden
Standing there side by side
She takes his hand
It’s quiet uptown

มีช่วงเวลาที่คำพูดก็ส่งไปไม่ถึง
มีความดีงาม ที่ทรงพลังเกินกว่าจะตั้งชื่อให้ได้
เราผลักไสสิ่งที่เราไม่มีวันเข้าใจออกไป
เราผลักเอาสิ่งที่เหนือจินตนาการออกไป
พวกเขายืนอยู่ในสวน
ยืนอยู่ข้างกันและกัน
เธอจับมือเขา
มันคือย่านชานเมืองอันแสนสงบ

Forgiveness, can you imagine?
Forgiveness, can you imagine?

การให้อภัย เธอนึกออกมั้ยล่ะ?
การให้อภัย เธอนึกออกมั้ยล่ะ?

If you see him in the street, walking by her side
Talking by her side, have pity
Look around, look around
They are going through the unimaginable

หากเธอเห็นเขาเดินอยู่บนถนนตัวคนเดียว
พูดกับเธอ และมีความสงสาร
มองไปรอบๆสิ
พวกเขาพยายามจะทำในสิ่งที่เกินจะจินตนาการได้