Hotel Books – Nicole

I think I’m losing you, but I will never regret choosing you
Because I am in love, and for now that will be enough
And the ones around me convince me that I was the only person who was dumb enough to believe that you and I had hope.
But now I know even after you began to let your emotions slow the only reason I stood alone was because I was the only one who knew our love was never going to let go.

ฉันคิดว่าฉันกำลังจะเสียเธอไป แต่ฉันไม่มีทางรู้สึกเสียดายเลยที่เลือกเธอมา
เพราะฉันตกหลุมรักเธอ สำหรับตอนนี้มันก็พอแล้วล่ะ
และคนรอบๆตัวฉัน ก็คอยเกลี้ยกล่อมว่าฉันเป็นคนคนเดียวบนโลกนี้แล้วแหละที่โง่พอที่จะเชื่อในตัวเธอ และฉันก็คาดหวังในตัวเธอนะ
แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ถึงแม้หลังจากที่อารมณ์เธอมันค่อยๆช้าลง และเหตุผลเดียวที่ฉันต้องยืนอยู่ตัวคนเดียวก็คือเพราะฉันเป็นคนคนเดียวที่รู้ว่าความรักของเราจะไม่มีวันหลุดมือเราไป

Everyone wanted me to see that we could not thrive, so gouge out my eyes.
Because if this is reality then I guess I’m not alive,
Because I don’t know a life in where I can’t make things right.
And when life teaches you to drive and you finally say goodbye
And you won’t let me stand by your side
Ill know that though some feelings are hurt, none will have died.
Cause I used to stay up at night and picture myself looking into your eyes
Shouting as you would sigh “how dare you think you can fall asleep with water dripping from the kitchen sink, how dare you think you can fall asleep with all these little leaks in this home we built in our dreams”

ทุกๆคนต่างอยากให้ฉันเห็นว่าเราน่ะไม่มีทางไปกันได้ยืดยาวหรอก ฉันก็เลยควักลูกตาออกมาซะเลย
เพราะหากนี่คือความเป็นจริง งั้นฉันคิดว่าฉันคงไม่มีชีวิตรอดอยู่แล้วล่ะ
เพราะฉันไม่รู้จักชีวิตแบบที่ฉันทำอะไรไม่ถูกต้องซักอย่างหรอกนะ
และเมื่อชีวิตนี้มันได้สอนเราให้ผลักดันตัวเอง และในที่สุดเราก็ต้องบอกลา
และเธอก็ไม่ยอมให้ฉันยืนอยู่เคียงข้างเธออีกต่อไป
ฉันรู้นะ ถึงแม้บางความรู้สึกมันจะเจ็บปวด แต่จะไม่มีความรู้สึกไหนตายจากไปเลย
เพราะฉันเคยไม่หลับไม่นอนทั้งคืน และนึกภาพตัวเองมองตาเธออยู่
ตะโกนออกมา ในขณะที่เธอถอนหายใจ “เธอกล้าคิดได้ยังไงว่าเธอจะหลับได้ลง เมื่อมีน้ำหยดจากซิงค์น้ำในห้องครัวใส่หน้า เธอกลาคิดได้ยังไงว่าเธอจะหลับได้ลง ทั้งๆที่เรามีรอยรั่วอยู่มากมายในบ้านที่เราสร้างขึ้นในความฝันนี้”

A picture is worth a thousand words or whatever people say to me.
It’s hard to believe when your mind is lost and in need,
And all you can picture is a memory inside of someone else’s sheets.
A prayer that nothing will keep,
A hope that light will seek before the dark sinks too deep.
Or at least the sinking feeling inside of me will decrease when the release of perceived dreams burn in the flame of feeling free.
So feel free to be free if that’s what you need.

แค่ภาพเดียวมันมีค่าเท่ากับคำพูดนับพันคำ หรืออะไรก็ตามที่ผู้คนพูดกับฉัน
มันยากนะที่จะเชื่อได้ เมื่อจิตใจเรามันหลงทาง และต้องการอะไรสักอย่าง
และกลายเป็นว่าที่เรานึกภาพออกได้ คือความทรงจำที่อยู่ภายในผ้าปูเตียงของใครสักคน
การภาวนาที่ไม่มีอะไรกักเก็บไว้ได้
ความหวังที่แสงสว่างจะออกตามหา ก่อนที่ความมืดจะจมดิ่งลงลึกเกินไป
หรืออย่างน้อย ความรู้สึกถึงการดำดิ่งลงไปในใจฉันมันจะลดลงบ้าง เมื่อภาพความฝันที่ฉันรับรู้นี้มันถูกปลดปล่อยเข้าสู่กองเพลิงแห่งอิสระ
เป็นอิสระได้ตามใจเธอเลยนะ หากนั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ

And if someday you feel alone and everything caves in when you try to breathe,
Know that you are not alone as far as I can see,
Because you were everything to me.
Through this I have realized that if I were God we would have all just died,
Because darling you were mine and now I feel so dead inside,
And what good am I if all I can create is a projection of my own mind.
A dream of finding time to remind you that I’m still here and I’m not fine.
And darling if you’re going to leave just remember who you are,
And do what you can to remember me.

และหากวันหนึ่งเธอรู้สึกเดียวดาย และทุกๆอย่างมันอัดแน่นเข้ามา ในเวลาที่เธอพยายามจะหายใจ
รู้ไว้ว่าเธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ ตราบเท่าที่ฉันเห็นเธอ
เพราะเธอคือทุกๆสิ่งสำหรับฉัน
ฉันได้รู้ตัวว่า หากฉันเป็นพระเจ้า เราคงจะตายไปแล้วล่ะ
เพราะที่รัก เธอเคยเป็นของฉํน แต่ตอนนี้ในใจฉันมันเหมือนตายไปแล้ว
และฉันจะมีอะไรดีล่ะ หากที่ฉันสรรสร้างขึ้นมาได้ มีเพียงแต่ภาพในความคิดของฉัน
ความฝันของการตามหาเวลาเพื่อย้ำเตือนเธอว่าฉันยังคงอยู่ตรงนี้ และฉันไม่ได้รู้สึกดีเลย
ที่รัก หากเธอจะทิ้งฉันไป จดจำตัวตนของเธอเอาไว้นะ
และทำเท่าที่จะทำได้ เพื่อจดจำฉัน

Maybe someday we can talk about our past and we can talk about the weather.
Whenever you leave I don’t care what I’m remembered for,
I just want to be remembered.
Because even if I failed you at least I tried,
And maybe our lives don’t add up now but someday our graves will look the same when we both die.
And if I had a chance I’d give you one last kiss and I’d bite down on your lip
And I’d try to puncture it so you’ll never forget that time,
But you’ll always regret.
And darling I know sometimes life will take a turn for the worst,
And sometimes life will even hurt.
And I know some days, some days you’ll be afraid of the lessons you’ll have to learn
And some days you’ll even feel burned,
And I want to let you know that I want to love you through them.
But I always get what I deserve.

บางทีสักวันหนึ่ง เราคงจะได้คุยกันถึงเรื่องอดีตของเรา และคุยกันเรื่องทั่วๆไป
ตอนที่เธอจากไป ฉันก็จะไม่แคร์อีกแล้วว่าฉันถูกจดจำในฐานะอะไร
ฉันแค่อยากจะให้เธอจดจำฉัน
เพราะถึงแม้ฉันจะทำให้เธอผิดหวัง อย่างน้อยฉันก็ได้พยายามแล้ว
และบางที ชีวิตเรามันอาจจะไม่เท่ากัน แต่สักวันหนึ่งหลุมศพของเราก็จะเหมือนๆกันแหละเมื่อเราตาย
และหากฉันมีโอกาส ฉันจะมอบจูบสุดท้ายให้เธอ และกัดริมฝีปากเธอ
พยายามจะกัดให้เป็นรอย เธอจะได้ไม่ลืมเวลานั้น
แต่เธอจะต้องเสียดายไปตลอดกาล
ที่รัก ฉันรู้ว่าบางครั้งชีวิตมันก็หักเลี้ยวไปในทางที่เลวร้ายที่สุด
และบางครั้ง ชีวิตมันก็ทำร้ายเราด้วย
ฉันรู้ว่าสักวันหนึ่ง เธอจะหวาดกลัวบทเรียนที่เธอจะต้องได้เจอ
สักวันหนึ่ง เธอจะรู้สึกเหมือนถูกแผดเผา
และฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันอยากจะรักเธอจนผ่านช่วงเวลานั้นไปนะ
แต่ฉันได้รับในสิ่งที่ฉันคู่ควรเสมอ