Aurora – Runaway

I was listening to the ocean
I saw a face in the sand
But when I picked it up
Then it vanished away from my hands
I had a dream I was seven
Climbing my way in a tree
I saw a piece of heaven
Waiting, impatient, for me

ฉันกำลังฟังเสียงทะเล
ฉันเห็นใบหน้าคนบนผืนทราย
แต่เมื่อฉันกวักเอาทรายนั้นขึ้นมา
มันก็เลือนหายไปจากมือฉัน
ฉันฝันถึงตอนฉันอายุ 7 ขวบ
ตอนที่ฉันปีนขึ้นไปบนต้นไม้
และได้เห็นส่วนหนึ่งของสวรรค์
ที่เฝ้ารอฉันอย่างอดทน

And I was running far away
Would I run off the world someday?
Nobody knows, nobody knows
And I was dancing in the rain
I felt alive and I can’t complain
But now take me home
Take me home where I belong
I can’t take it anymore

และฉันก็วิ่งไปไกลแสนไกล
ฉันจะได้วิ่งหนีไปจากโลกนี้ในสักวันหนึ่งมั้ยนะ?
คงไม่มีใครรู้หรอก
และฉันก็เต้นรำท่ามกลางสายฝน
ฉันรู้สึกเหมือนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง และบ่นอะไรไม่ได้เลย
แต่ตอนนี้ ช่วยพาฉันกลับบ้านที
พาฉันกลับไปในที่ที่ฉันควรอยู่
ฉันทนไม่ไหวอีกแล้ว

I was painting a picture
The picture was a painting of you
And for a moment I thought you were here
But then again, it wasn’t true
And all this time I have been lying
Oh, lying in secret to myself
I’ve been putting sorrow on the farest place on my shelf

ฉันกำลังวาดภาพ
และภาพนั้นคือภาพเธอ
ในชั่วพริบตาหนึ่ง ฉันคิดว่าเธออยู่ใกล้ๆ
แต่มันก็ไม่ใช่ความจริง
ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ ฉันโกหกตัวเองมาตลอด
โกหกเรื่องความลับกับตัวเอง
ฉันหยิบเอาความโศกเศร้าไว้ให้ไกลตัวฉันที่สุด

And I was running far away
Would I run off the world someday?
Nobody knows, nobody knows
And I was dancing in the rain
I felt alive and I can’t complain
But now take me home
Take me home where I belong
I got no other place to go
Now take me home
Take me home where I belong
I got no other place to go
Now take me home
Take me home where I belong
I can’t take it anymore

และฉันก็วิ่งไปไกลแสนไกล
ฉันจะได้วิ่งหนีไปจากโลกนี้ในสักวันหนึ่งมั้ยนะ?
คงไม่มีใครรู้หรอก
และฉันก็เต้นรำท่ามกลางสายฝน
ฉันรู้สึกเหมือนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง และบ่นอะไรไม่ได้เลย
แต่ตอนนี้ ช่วยพาฉันกลับบ้านที
พาฉันกลับไปในที่ที่ฉันควรอยู่
ฉันไม่มีที่ให้ไปอีกแล้ว
ช่วยพาฉันกลับบ้านที
พาฉันกลับไปในที่ที่ฉันควรอยู่
ฉันไม่มีที่ให้ไปอีกแล้ว
ช่วยพาฉันกลับบ้านที
พาฉันกลับไปในที่ที่ฉันควรอยู่
ฉันไม่มีที่ให้ไปอีกแล้ว

But I kept running for a soft place to fall
And I kept running for a soft place to fall
And I kept running for a soft place to fall
And I kept running for a soft place to fall

ฉันวิ่งหนีไปในที่ที่แสนง่ายดายที่จะร่วงหล่นลงไป
ฉันวิ่งหนีไปในที่ที่แสนง่ายดายที่จะร่วงหล่นลงไป
ฉันวิ่งหนีไปในที่ที่แสนง่ายดายที่จะร่วงหล่นลงไป
ฉันวิ่งหนีไปในที่ที่แสนง่ายดายที่จะร่วงหล่นลงไป

And I was running far away
Would I run off the world someday?
But now take me home
Take me home where I belong
I got no other place to go
Now take me home
Take me home where I belong
I got no other place to go

ฉันจะได้วิ่งหนีไปจากโลกนี้ในสักวันหนึ่งมั้ยนะ?
คงไม่มีใครรู้หรอก
และฉันก็เต้นรำท่ามกลางสายฝน
ฉันรู้สึกเหมือนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง และบ่นอะไรไม่ได้เลย
แต่ตอนนี้ ช่วยพาฉันกลับบ้านที
พาฉันกลับไปในที่ที่ฉันควรอยู่
ฉันไม่มีที่ให้ไปอีกแล้ว

Now take me home, home where I belong
Now take me home, home where I belong
Now take me home, home where I belong
Now take me home, home where I belong
I can’t take it anymore

แต่ตอนนี้ ช่วยพาฉันกลับบ้านที
ฉันทนไม่ไหวแล้ว