Matt & Kim – Cameras

sun’s going down let’s get together
on the bridge we’ll meet up tonight

ดวงตะวันกำลังตกดิน เราไปด้วยกันเถอะ
ไปบนสะพานที่เราจะนัดเจอกันในคืนนี้

black pants red sweatshirt and brown bags
above the East River’s northern lights

กางเกงสีดำ เสื้อวอร์มสีแดง และกระเป๋าสีน้ำตาล
บนแสงเหนือของแม่น้ำทางตะวันออก

you see what I see
I thought it make believe
watched the sun rise
on my street

เธอเห็นในสิ่งที่ฉันเห็น
ฉันคิดว่ามันทำให้มีความเชื่อนะ
มองดูตะวันขึ้น
บนถนนเส้นนี้

old cement makes for
a solid place to lay
bed of light grey
my bed of light grey

ซีเมนต์เก่าๆ สร้างมาไว้
เพื่อให้สร้างที่ที่มั่นคงได้
เตียงสีเทาอ่อน
เตียงสีเทาอ่อนของฉัน

while I know it’s letters
that can spell
I hear now it’s words that can say

ฉันรู้ว่ามันคือตัวอักษร
ที่ฉันอ่านไม่ออก
ฉันได้ยินมันแล้ว มันคือคำพูดที่บอกได้ว่า

I decided to start writing less
and I’m talking more everyday

ฉันเริ่มที่จะเขียนน้อยลงแล้ว
และฉันก็พูดมากขึ้นทุกวัน

sixteen of our friends
a five seat bright red van
curbside view
turn off of grand

เพื่อนของเรา 16 คน
รถตู้สีแดง 5 ที่นั่ง
วิวขอบทางเดิน
ออกเดินทาง

pound my steering wheel
we yell to the windshield
I’m finally home
I’m finally home

ทุบพวงมาลัย
เราตะโกนใส่กระบังลม
ในที่สุดฉันก็ถึงบ้าน
ถึงบ้านสักที

no time for cameras
we’ll use our eyes instead
no time for cameras
we’ll be gone when we’re dead
no time for cameras
we’ll use our eyes instead
I see flashes of gold

ไม่มีเวลาใช้กล้องกันหรอก
เราจะใช้ตาเรามองกันแทน
ไม่มีเวลาใช้กล้องกันหรอก
เราจะจบกันต่อเมื่อเราตายเท่านั้น
ไม่มีเวลาใช้กล้องกันหรอก
เราจะใช้ตาเรามองกันแทน
ฉันมองเห็นแสงวิบวับจากทองคำนะ

every single car alarm we hear
we’ll steal and throw through their window
my water comes straight from the tap
and those bottles are all just for show

ทุกๆเสียงสัญญาณกันขโมยรถที่เราได้ยิน
เราจะขโมยและโยนสิ่งของเข้าไปในบ้านพวกเขา
เปิดน้ำออกมาจากก๊อก
และขวดเหล้าพวกนั้นก็แค่ของแสดงเท่านั้นแหละ

I see that we’re made of
more then blood and bones
see we’re made of
sticks and stones

ฉันรู้ว่าเราน่ะเป็นยังไง
เป็นมากกว่าแค่เลือดเนื้อและกระดูก
เราน่ะสร้างมาจาก
ก้อนหินและกิ่งไม้

don’t forget to breathe
need locks for your keys
don’t forget to breathe now
forget to breathe now

อย่าลืมหายใจล่ะ
ต้องการแม่กุญแจสำหรับกุญแจของเธอ
อย่าลืมหายใจล่ะ
อย่าลืมหายใจนะ

no time for cameras
we’ll use our eyes instead
no time for cameras
we’ll be gone when we’re dead
no time for cameras
we’ll use our eyes instead
I see flashes of gold

ไม่มีเวลาใช้กล้องกันหรอก
เราจะใช้ตาเรามองกันแทน
ไม่มีเวลาใช้กล้องกันหรอก
เราจะจบกันต่อเมื่อเราตายเท่านั้น
ไม่มีเวลาใช้กล้องกันหรอก
เราจะใช้ตาเรามองกันแทน
ฉันมองเห็นแสงวิบวับจากทองคำนะ