The Reign Of Kindo – Till We Make Our Ascent

Stay here, stay in the moment
Where the blooming of spring never ends
Let’s go down by the willow tree
Roll with the hills ’till we make our ascent

อยู่ตรงนี้นะ อยู่ในช่วงเวลานี้
ที่ที่ความเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิไม่มีวันสิ้นสุดลง
เราไปที่ต้นวิลโลว์นั้นกันเถอะ
กลิ้งไปตามเนินเขา จนกว่าเราจะถึงทางขึ้นของเรา

All I imagined is all that I see
Gardens of flowers and warm summer breeze
There’s a place where no trouble is seen
Everything’s perfect
But it’s all just a dream that I have when I sleep
Through a winter that never ends

ที่ฉันจินตนาการเอาไว้ คือฉันได้เห็น
สวนดอกไม้ และสายลมอันแสนอบอุ่นแห่งฤดูร้อน
มีสถานที่แห่งหนึ่งที่ไร้ซึ่งปัญหาใดๆ
ทุกๆอย่างมันไร้ที่ติไปหมด
แต่มันเป็นเพียงแค่ฝันที่ฉันมีตอนนอน
ในฤดูหนาวที่ไม่มีวันสิ้นสุดลง

Open, open your eyes to
A world of all that can sadden your heart
Color absent from all I see
Skies are grey and the streetlights are dark
Lost in a sea of sad faces and hearts who claim
Eye for eye, tooth for tooth
With words far beyond reproof
Still I remain unconvinced

ลืมตา
สู่โลกที่ทำให้หัวใจเธอโศกเศร้า
สีสันขาดหายไปจากทุกๆอย่างที่ฉันเห็น
ท้องฟ้านั้นเป็นสีเทาหม่น และแสงไฟริมถนนก็มืดมิดเหลือเกิน
หลงอยู่ในทะเลแห่งใบหน้าอันเศร้าหมอง และหัวใจที่คิดแต่ว่า
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
ด้วยคำพูดที่อยู่เหนือการติเตียน
แต่ก็ยังไม่มีใครจูงใจฉันได้

All these years, we’ve hoped and we’ve dreamed
For a final escape, but to no avail
All I hear… the infinite buzzing of vanity’s lips
Forming words for the eager in ear

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ เราได้คาดหวัง และเฝ้าฝัน
สำหรับการหลบหนีครั้งสุดท้าย แต่ก็ไม่มีประโยชน์
ฉันได้ยิน เพียงแต่เสียงของริมฝีปากอันโอหังที่พล่ามไม่หยุดหย่อน
สร้างแต่คำพูดเพื่อความกระตือรือร้น

There’s a man reciting the words of his god
In a room full of pliable hearts
Each word, teaming with fire
Consumes any reason that’s lingering near
Every word will precede a great cheer
To affirm that the problem could never lie here
And on goes the shifting of blame

มีผู้ชายคนหนึ่งที่ท่องจำคำพูดสรรเสริญพระเจ้าของเขา
ในห้องที่เต็มไปด้วยหัวใจที่ถูกชักจูงได้ง่ายๆ
คำพูดแต่ละคำ เต็มไปด้วยเปลวไฟ
กลืนกินทุกๆเหตุผลที่เข้ามาใกล้
ทุกๆคำพูดนั้นนำมาซึ่งเสียงเชียร์อันดังก้อง
เพื่อยืนยันว่าไม่เคยมีปัญหาอยู่ท่ีนี่
และจากนั้นก็โยนความผิดให้ผู้อื่น

What I wouldn’t give to go back to that place
Just to feel the warmth of the sun shining down on my face
The smell of young roses in bloom
I’d gladly spend the rest of my days in that afternoon

ฉันยอมทุกๆอย่างเพื่อให้ไม่ต้องกลับไปที่นั่นอีก
เพียงเพื่อให้ได้สัมผัสถึงความอบอุ่นของดวงตะวันที่สาดส่องลงบนใบหน้าของฉัน
กลิ่นของดอกกุหลาบที่เบ่งบาน
ฉันยอมใช้เวลาทั้งหมดที่เหลือของฉันในวันนั้น

I can’t bear to look at another sad face
In this town riddled with fear
Close your eyes, we’ll make our escape
Shake the dust off your feet
Dry the last of your bitter tears.

ฉันทนมองใบหน้าอันโศกเศร้าอีกไม่ได้แล้ว
ในเมืองที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
หลับตาลงเสีย เราจะหาทางหลบหนีไป
ปัดฝุ่นออกจากเท้าของเธอ
เช็ดน้ำตาอันขมขื่นหยดสุดท้ายของเธอเสีย