Owl City – The Real World

I saw the autumn leaves peel up off the street,
take wing on the balmy breeze and sweep you off your feet.

ฉันเห็นใบไม้แห่งฤดูใบไม้ร่วงล่องลอยออกไปจากถนน
คว้าเอาปีกแห่งสายลมอันปลอดโปร่งและทำให้เธอตกหลุมรัก

You blushed as they scooped you up on sugar maple wings,
to gaze down on the city below, ablaze with wondrous things.

เธอแก้มแดง ในขณะที่พวกมันอุ้มเธอขึ้นไปบนปีกแห่งเมเปิ้ล
เพื่อมองลงมายังเมืองเมืองนี้ ที่ลุกโชนไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์มากมาย

Downy feathers kiss your face and flutter everywhere.
Reality is a lovely place but I wouldn’t want to live there.

ขนนกอันอ่อนนุ่มจุมพิตใบหน้าของเธอ และกระพือไปทุกหนแห่ง
ความเป็นจริงนั้นเป็นสถานที่ที่งดงาม แต่ฉันไม่อยากจะใช้ชีวิตอยู่ในโลกนั้นเลย

I wouldn’t wanna live there!

ไม่อยากอยู่ที่นั่นเลย!

Weighed down by heavy lids and lunar lullabies,
I knew you were wide awake because you smile with your eyes.

หนังตาหนักไปด้วยบทเพลงกล่อมแห่งจันทรา
ฉันรู้ว่าเธอยังลืมตาตื่นอยู่เพราะเธอยิ้มด้วยดวงตาของเธอ

Downy feathers kiss your face and flutter everywhere.
Reality is a lovely place but I wouldn’t want to live there.

ขนนกอันอ่อนนุ่มจุมพิตใบหน้าของเธอ และกระพือไปทุกหนแห่ง
ความเป็นจริงนั้นเป็นสถานที่ที่งดงาม แต่ฉันไม่อยากจะใช้ชีวิตอยู่ในโลกนั้นเลย

From the green belt balcony, the wildfires look so pretty.
Ponderosa canopy, I’d never leave if it were up to me.
To the ruby redwood tree, and to the velvet climbing ivy:
painted all mahogany, I’d never leave if it were up to me.

จากระเบียงสีเขียว ไฟป่านั้นสวยจริงๆนะ
หลังคาที่ปกคลุมไปด้วยต้นสน Ponderosa ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากจากที่นี่ไปเลย
ไปยังต้นสนสีทับทิม และไปยังเถาวีลย์สีกำมะหยี่
แต่งแต้มสีไม้มะฮอกกานี ฉันไม่อยากจากที่นี่ไปเลย ถ้าทุกๆอย่างมันขึ้นอยู่กับฉัน
..If it were up to me..

ถ้าทุกๆอย่างมันขึ้นอยู่กับฉัน

With a starry brush, paint the dusk venetian blue,
because in the evening hush, you’ll never believe the view.
And when the leaves return and their whisperings fill the night,
they’ll freeze and burn where fire and ice collide.

ด้วยแปรงแห่งดวงดาว แต่งแต้มสีสันแห่งสายัณห์ด้วยวีฟ้าเวนิส
เพราะในความเงียบสงบยามเย็น เธอต้องไม่เชื่อในความงามของทิวทัศน์นี้แน่ๆ
และเมื่อใบไม้กลับมา และเสียงกระซิบเติมเต็มยามค่ำคืน
มันจะถูกแข่แข็งและแผดเผาไปในที่ที่ไฟและน้ำแข็งเข้าประทะกัน

Can you feel a silk embrace in the satin air?
If we dissolve without a trace, will the real world even care?
Downy feathers kiss your face and flutter everywhere.
Reality is a lovely place but I wouldn’t want to live there.

เธอรู้สึกได้ถึงอ้อมกอดแแห่งเส้นไหมในอากาศซาตินรึเปล่า?
หากเราละลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย โลกแห่งความจริงจะสนใจเราบ้างมั้ยนะ?
ขนนกอันอ่อนนุ่มจุมพิตใบหน้าของเธอ และกระพือไปทุกหนแห่ง
ความเป็นจริงนั้นเป็นสถานที่ที่งดงาม แต่ฉันไม่อยากจะใช้ชีวิตอยู่ในโลกนั้นเลย

I wouldn’t want to live there!

ฉันไม่อยากอยู่ที่นั่นเลย

I saw the autumn leaves peel up off the street,
take wing on the balmy breeze and sweep you off your feet.

ฉันเห็นใบไม้แห่งฤดูใบไม้ร่วงลอยออกไปจากถนน
คว้าเอาปีกแห่งสายลมอันปลอดโปร่งและทำให้เธอตกหลุมรัก