Stacey Kent – Postcard Lovers

Lately I’ve become such a postcard lover
especially of the ones I get from you
and if, these days, they don’t come quite so often
they charm me more than ever when they do

หลังๆมานี้ ฉันกลายเป็นคนรักโปสการ์ดไปซะแล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งโปสการ์ดที่ส่งมาจากเธอ
และหากวันที่เธอจะส่งมันมานี้ มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก
มันก็ยิ่งทำให้ฉันติดใจมากกว่าที่เคยอีกนะ

I picture you beside a sunny harbour
waiting for a boat to come to shore
your finger lingering on a postcard spinner
in the doorway of a tacky tourist store

ฉันวาดภาพเธออยู่ข้างๆท่าเรือในยามฟ้าโปร่ง
เฝ้ารอเรือเข้าเทียบท่า
นิ้วของเธอนั้นวนไปตามแผงวนโปสการ์ด
ที่ทางเข้าออกของร้านนักท่องเที่ยวโทรมๆ

Or whiling away those warm enchanted evenings
writing in the corner of some caf?
those careless collections of words and feelings
you happened to feel like sending me that day

หรืออาจจะใช้เวลาเอื่อยๆในช่วงยามพระอาทิตย์อัสดงอันแสนงดงาม
เขียนโปสการ์ดที่มุมของร้านกาแฟซักแห่งหนึ่ง
คำพูดและความรู้สึกที่ไม่ระมัดระวังเหล่านั้น
เธอรู้สึกอยากจะส่งมันมาให้ฉันในวันนั้น

I save every card, although it gets hard
to keep some order amongst those random souvenirs
It amazes me some, the way we’ve become
such postcard lovers, divided by the oceans
and the years

ฉันเก็บโปสการ์ดของเธอไว้ทุกๆใบ ถึงแม้มันจะยาก
ที่จะเรียงลำดับตามวันที่ส่งมา พร้อมกับของที่ระลึกมากมายพวกนั้น
มันก็ยังทำให้ฉันตื่นเต้นได้อยู่เสมอ กับสิ่งที่เราเป็น
ผู้หลงรักโปสการ์ด ถูกพรากจากกันด้วยห้วงมหาสมุทร
และเวลานับปี
Have you found yourself some wonderful companion
and all the happiness that heaven allows
or are you homesick for that grey and drizzly nation
as you walk home amidst the evening crowds

เธอเจอกับเพื่อนร่วมทางที่แสนมหัศจรรย์บ้างหรือยัง
และความสุขทั้งปวงที่สวรรค์ประทานมาให้
หรือว่าเธอจะคิดถึงบ้านจากรัฐสีเทาและฝนพรำตลอดเวลานั้น
ขณะที่เธอเดินกลับบ้านผ่านฝูงชน

The postcards I send to you from my own travels
can hardly match the ones you send to me
but at least I give you news of what I’m doing
and open my heart to you occasionally

โปสการ์ดที่ฉันส่งให้เธอที่มาจากการท่องเที่ยวของฉันเง
นั้นยากที่จะเทียบกับโปสการ์ดที่เธอส่งมา
แต่อย่างน้อยฉันคอยส่งข่าวว่าฉันทำอะไรอยู่บ้างนะ
และเปิดใจให้เธอฟังนานๆที

Looking back on all the cards you’ve written
from every far-flung corner beneath the sun
they say so little of the life you’re really leading
so little of the person you’ve become

กลับไปย้อนอ่านโปสการ์ดทุกๆใบที่เธอเขียนมา
ตั้งแต่ใบที่อยู่ในมุมลึกภายใต้ดวงตะวัน
พวกมันคอยบอกชีวิตของเธอที่กำลังดำเนินไป
และคอยบอกอยู่เรื่อยๆว่าเธอกลายเป็นคนแบบไหนไปแล้ว

But they still bear the traces of all the special places
We’ve kept deep within our hopes and in our fears
It amazes me some, the way we’ve become
such postcard lovers, divided by the oceans
and the years

แต่มันก็ยังคงเก็บเอาร่องรอยของสถานที่พิเศษๆเหล่านั้นเอาไว้
เราจะเก็บมันเอาไว้ในความหวังและความกลัวลึกๆของเรา
มันก็ยังทำให้ฉันตื่นเต้นได้อยู่เสมอ กับสิ่งที่เราเป็น
ผู้หลงรักโปสการ์ด ถูกพรากจากกันด้วยห้วงมหาสมุทร
และเวลานับปี