Foo Fighters – Walk

A million miles away
Your signal in the distance
To whom it may concern
I think I lost my way
Getting good at starting over
Every time that I return

ห่างกันเป็นล้านๆไมล์
สัญญาณของเธอนั้นอยู่ห่างไกล
สำหรับใครก็ตามที่สงสัย
ฉันคิดว่าฉันคงหลงทางแล้ว
เริ่มจะเก่งกับการเริ่มต้นใหม่ซะแล้วสิ
ทุกๆครั้งที่ฉันกลับมา

I’m learning to walk again
I believe I’ve waited long enough
Where do I begin?
I’m learning to talk again
Can’t you see I’ve waited long enough?
Where do I begin?

ฉันเรียนรู้ที่จะก้าวเดินอีกครั้ง
ฉันเชื่อว่าฉันรอมานานพอแล้ว
ฉันจะเริ่มจากตรงไหนดี?
ฉันเรียนรู้ที่จะพูดอีกครั้ง
ไม่เห็นหรอกว่าฉันรอมานานพอแล้ว?
ฉันจะเริ่มจากตรงไหนดี?

Do you remember the days
We built these paper mountains
And sat and watched them burn?
I think I found my place
Can’t you feel it growing stronger?
Little conquerors

เธอจำวันคืนเหล่านั้นได้มั้ย
ที่เราสร้างภูเขากระดาษนี้ขึ้นมา
แล้วนั่งดูมันถูกเผาไหม้ไป
ฉันคิดว่าฉันได้เจอที่ของฉันแล้ว
เธอไม่รู้สึกว่ามันกำลังแข็งแกร่งขึ้นหรอ?
ผู้พิชิตตัวน้อย

I’m learning to walk again
I believe I’ve waited long enough
Where do I begin?
I’m learning to talk again
I believe I’ve waited long enough
Where do I begin?

ฉันเรียนรู้ที่จะก้าวเดินอีกครั้ง
ฉันเชื่อว่าฉันรอมานานพอแล้ว
ฉันจะเริ่มจากตรงไหนดี?
ฉันเรียนรู้ที่จะพูดอีกครั้ง
ไม่เห็นหรอกว่าฉันรอมานานพอแล้ว?
ฉันจะเริ่มจากตรงไหนดี?
Now
For the very first time
Don’t you pay no mind?
Set me free again
You keep alive a moment at a time
But still inside a whisper to a riot
To sacrifice but knowing to survive
The first decline another state of mind
I’m on my knees, I’m praying for a sign
Forever, whenever
I never wanna die
I never wanna die
I never wanna die
I’m on my knees
I never wanna die
I’m dancing on my grave
I’m running through the fire
Forever, whatever
I never wanna die
I never wanna leave
I’ll never say goodbye
Forever, whatever
Forever, whatever

ตอนนี้
เป็นครั้งแรกเลยนะ
จะไม่สนใจหน่อยหรอ?
ปลดปล่อยให้ฉันเป็นอิสระอีกครั้ง
เธอทำให้ช่วงเวลานั้นมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง
แต่ข้างในใจก็ยังคงกระซิบให้ต่อต้านออกมา
เพื่อที่จะเสียสละ โดยที่รู้ว่าจะต้องรอด
การปฏิเสธครั้งแรกกับสภาวะจิตใจอีกสภาวะหนึ่ง
ฉันคุกเข่าลง ภาวนาให้มีสัญญาณใดๆ
ตลอดไป ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
ฉันไม่เคยอยากตายเลยนะ
ฉันไม่เคยอยากตายเลยนะ
ฉันไม่เคยอยากตายเลยนะ
ฉันคุกเข่าลง
ฉันไม่เคยอยากตายเลยนะ
ฉันเต้นรำอยู่บนหลุมศพของฉัน
ฉันวิ่งผ่านเปลวไฟ
ตลอดไป ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
ฉันไม่เคยอยากตายเลยนะ
ไม่เคยอยากจะจากที่นี่ไป
ไม่เคยอยากจะบอกลา
ตลอดไป ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
ตลอดไป ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม

I’m learning to walk again
I believe I’ve waited long enough
Where do I begin?
I’m learning to talk again
Can’t you see I’ve waited long enough?
Where do I begin?

ฉันเรียนรู้ที่จะก้าวเดินอีกครั้ง
ฉันเชื่อว่าฉันรอมานานพอแล้ว
ฉันจะเริ่มจากตรงไหนดี?
ฉันเรียนรู้ที่จะพูดอีกครั้ง
ไม่เห็นหรอกว่าฉันรอมานานพอแล้ว?
ฉันจะเริ่มจากตรงไหนดี?

I’m learning to walk again
I believe I’ve waited long enough
I’m learning to talk again
Can’t you see I’ve waited long enough?

ฉันเรียนรู้ที่จะก้าวเดินอีกครั้ง
ฉันเชื่อว่าฉันรอมานานพอแล้ว
ฉันเรียนรู้ที่จะพูดอีกครั้ง
ไม่เห็นหรอกว่าฉันรอมานานพอแล้ว?