Lucinda Williams – Copenhagen

 

Thundering news hits me like a snowball
struck in my face and shattering
Covering me in a fine powder and mist
and mixing in with my tears

ข่าวสายฟ้าแลบนี่มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนโดนลูกบอลอัดเข้ามาเต็มๆ
กลางใบหน้าของฉัน และแตกกระจายออกไป
ปกคลุมใบหน้าฉันไว้ด้วยฝุ่นและควัน
และปนไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลออกมา

And I’m 57 but I could be 7 years old,
Cos I will never be able
to comprehend the expansiveness
of what I’ve just learned

ฉันอายุ 57 แล้วแต่ยังอยากย้อนกลับไปอายุ 7 ขวบ
เพราะฉันไม่สามารถ
อธิบายความมหาศาลของความรู้สึก
ที่ฉันได้เรียนรู้มาตอนนี้ได้

But you, have disappeared
You have been released
You are flecks of light
You are missed

เธอ… ได้หายไปจากชีวิตของฉัน
ถูกปลดปล่อย
กลายเพียงเป็นแสงดวงเล็กๆ
มีคนคิดถึงเธอนะ

Somewhere, spinning round the sun
Circling the moon
Traveling through time
You are missed

ที่ไหนซักแห่ง วนเวียนอยู่รอบดวงตะวัน
เวียนวนอยู่กับดวงจันทรา
เดินทางข้ามผ่านกาลเวลา
ฉันคิดถึงเธอนะ

Walking through unfamiliar streets
and I’m shaking unfamiliar hands
and I’m hearing unfamiliar laughs
and lovely language I don’t understand

เดินผ่านถนนที่ไม่คุ้นตา
จับมือกับคนที่ไม่คุ้นหน้า
ได้ยินเสียงหัวเราะที่ไม่คุ้นหู
และภาษาอันไพเราะที่ฉันไม่อาจเข้าใจ

It’s late October in Copenhagen
The skies are grey, the snow is falling
I see my breath outside, I’m freezing
I’m motionless, I’m disbelieving

ปลายเดือนตุลาคม ในเมืองโคเปนเฮเกน
ท้องฟ้ามืดมัว หิมะร่วงโรย
หายใจออกมาเป็นควัน ฉันหนาวเหลือเกิน
จนไร้ความรู้สึก และหมดศรัทธากับโลกใบนี้แล้ว

But you, have disappeared
You have been released
You are flecks of light
You are missed

เธอ… ได้หายไปจากชีวิตของฉัน
ถูกปลดปล่อย
กลายเพียงเป็นแสงดวงเล็กๆ
มีคนคิดถึงเธอนะ

Somewhere, spinning round the sun
Circling the moon
Traveling through time
You are missed

ที่ไหนซักแห่ง วนเวียนอยู่รอบดวงตะวัน
เวียนวนอยู่กับดวงจันทรา
เดินทางข้ามผ่านกาลเวลา
ฉันคิดถึงเธอนะ