Paramore – Daydreaming

Living in a city of sleepless people
Who all know the limits and won’t go too far outside the lines
Cause they’re’ out of their minds.
I wanna get out and build my own home
On a street where reality is not much different from dreams I’ve had
A dream is all I have…

อยู่ในเมืองที่มีแต่ผู้คนไม่ยอมหลับใหล
คนที่รู้ขีดจำกัดของตัวเองดี และไม่ก้าวไปไกลเกินเส้นเขตแดนนั้น
เพราะพวกเขาเสียสติไปแล้ว
ฉันอยากจะออกไปสร้างบ้านของตัวเอง
บนถนนที่ความเป็นจริงไม่ต่างจากความฝันที่ฉันมีมากนะ
ความฝันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ของฉัน

Daydreaming
Daydreaming all the time
Daydreaming
Daydreaming into the night
And I’m alright

ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันอยู่ตลอดเวลา
ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันจนถึงยามค่ำคืน
และฉันก็รู้สึกดี

Creep past the hours like the shorter hand on the clock
Hanging on a wall of a schoolhouse somewhere
We wait for the bell
And we dream of somewhere else

เคลื่อนผ่านกาลเวลาไปอย่างช้าๆเหมือนเข็มสั้นบนนาฬิกา
ที่แขวนอยู่บนกำแพงของอาคารเรียนที่ไหนสักแห่ง
เราเฝ้ารอให้ระฆังดัง
และเราก็เฝ้าฝันถึงสถานที่อื่น

Daydreaming
Daydreaming all the time
Daydreaming
Daydreaming into the night
And I’m alright

ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันอยู่ตลอดเวลา
ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันจนถึงยามค่ำคืน
และฉันก็รู้สึกดี

Not that I won’t remember where I’m from
Just don’t wanna be here no more
It’s not enough
(We’re only half alive)
I’m gonna go
(We’re only half alive)
Where the rest of the dreamers go
Where the dreamers go

ไม่ใช่ว่าฉันจำที่ที่ตัวเองจากมาไม่ได้หรอกนะ
แค่ไม่อยากจะอยู่ตรงนี้อีกแล้วเท่านั้นเอง
มันไม่เพียงพอ
(เราเหมือนมีชีวิตอยู่แค่ครึ่งเดียวเท่านั้นเอง)
ฉันต้องไป
(เราเหมือนมีชีวิตอยู่แค่ครึ่งเดียวเท่านั้นเอง)
ในที่ที่เหล่านักล่าฝันไปกัน
ที่ที่นักช่างฝันไปกัน

Daydreaming
Daydreaming all the time
Daydreaming
Daydreaming into the night
And I’m alright

ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันอยู่ตลอดเวลา
ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันจนถึงยามค่ำคืน
และฉันก็รู้สึกดี

Daydreaming
Daydreaming all the time
Daydreamer
We used to be half alive
Now I’m alright

ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันอยู่ตลอดเวลา
ฝันกลางวัน
ฝันกลางวันจนถึงยามค่ำคืน
และฉันก็รู้สึกดี